STSL | Veda Zamanı..

Spor Toto Süper Lig'in 17.haftasında evinde Gençlerbirliği ile karşılaşan Galatasaray futbol takımı sahadan 2-0'lık sonuçla mağlup ayrıldı. Gençlerbirliği takımına galibiyeti getiren goller 1. dakikada Hurşut, 27. dakikada ise Orhan Şam'dan geldi. Ali Sami Yen'de oynanılan son lig maçında taraftarları tarafından büyük protestonlara maruz kalan Galatasaray futbol takımı gelecek hafta deplasmanda Konyaspor ile karşılaşacak.

Maçın tekrarını daha izleme fırsatımız olmadı bu nedenle sadece tribünden gördüklerimizi yada göremediklerimizi dile getirmek gerekiyor. Herşeyden evvel bugün sıradan bir lig maçı değildi. Bugün Galatasaray 47 yıllık mabedine veda ediyordu. Ciddi bir soğuk, ciddi bir ayaz, rüzgar ve karışık bir yağış türü vardı. Buna rağmen tribünlerin yüzde 95'i doluydu. Öncelikle Kapalı tribün, Numaralı tribündeki arkadaşlar bir kenara Yeni açık ve Eski açık tribünleri tamamen dolduran herkese binlerce kez teşekkürler. Bu soğukta, bu dengesiz hava koşullarına rağmen herkes sevgilisine veda etmeye gelmişti. Maçın başında ki "Seni sevmeyen ölsün" tezahüratı ufaktan 1987'li yılları andırıyordu. Ama tabii o zamanlar sahaya ruhunu koyan karakterli, kişilikli oyuncular vardı.

Ali Sami Yen Stadı'na veda, sevgiliyi son kez görebilme, hissedebilme duyguları ile başlayan bir mücadelenin daha ilk dakikası dolmadan kalenizde golü görüyorsanız o maç çok farklı boyutlara gider. Hele birde eli belinde gezen bir solbekiniz var ise.. Kapalı alt tribünde kendisine yönelen tepkiler sonrasında dönüp tribünlere bakması apayrı bir konu ama oralara girmeyelim. Bir takımın sol beki hücuma sıfır katkı veriyor, ortasahadan geriye dönmüyor ve takım savunmasına hiç yardım etmiyorsa ve tüm bunlara rağmen rakibinizin sağ kanattaki oyuncusu içeriye çok rahat kat ediyor, çizgiye çok rahat iniyor kısacası babasının tarlası gibi top oynuyorsa o bölgede herşey çorap söküğü gibi geliyor.

Uzun lafın kısası, bugün sahada gerçekten mücadele eden iki oyuncu vardı. Lorik Cana ve Lucas Neill hakkında artık herhangi birşey yazmaya gerek yok. Karakterlerini sahaya yansıtan korkusuz savaşçılar herşeye rağmen ellerinden geleni yaptı. Birde çabalayanlar, birşeyler yapmak isteyenler vardı. Barış Özbek, Aydın Yılmaz ve oyuna girdikten sonra Arda Turan'ı bu kıstaslara alabiliriz. Belki bazı şeyler eksikti Barış'ta veya Aydın'da.. Yada bazı şeyler bir yere kadar ama bu çocuklar oyunda kaldıkları sürece birşeyler yapmak için çabaladılar. Kaptan'ın dönmesini görmek güzel oldu ama böyle bir dönüşü görmek pek iyi olmadı. Kaptan ile alakalı bir problem yok, sorun genel olarak takımla alakalı. Düzeleceğiz bir gün ama ne zaman.. Yada düzeldiğimiz gün hepimiz kanser, verem olacağız. Başka çaresi yok gibi görünüyor.

Yönetim, futbolcu, taraftar.. Allah'a emanetsin Galatasaray !