Olimpik ruh?

2020 Olimpiyatlarına aday olan ve hafta sonu Arjantin'de gerçekleştirilen oylamalarda Tokyo'ya finalde kaybeden İstanbul'un tanıtım filmlerini hatırlıyorsunuz değil mi? Mayıs ayının sonunda, Haziran ayının başında yaşanan Gezi Parkı olaylarına yer vererek "özgürlük, demokrasi, barış ve kardeşlik" temalı mesajlar veren tanıtım filminin ne kadar büyük bir yalan olduğunu biz zaten biliyorduk. "Gerçeklerin bir gün ortaya çıkma gibi bir huyu vardır" lafını doğrularcasına her şey bir kez daha ortaya çıktı.

Daha bugün 22 yaşında bir genci daha kaybetmişken İstanbul'un orta yerinde Beyoğlu'nda sıkılan gazlardan dolayı Kasımpaşa RTE Stadı'nda oynanan Türkiye-İsveç Ümit milli maçına ara verilmek zorunda kaldı. Yoğun gazdan etkilenen futbolcular koşarak soyunma odasına gitti. Sahaya kontrole gelen hakemler gazın etkisinin geçmediğini görünce maçı 21:00'a erteledi. Bu saatte oyun tekrar başladı ve şu sıralarda oynanmaya devam ediyor. 

Bu ne ilkti ne de son olacak. Daha önce bilinçsizce gaz kullanan polis yüzünden Gaziantep maçı öncesinde zorunlu olarak sahaya giren taraftarlarımız olmuştu. Bu taraftarlar içinde yaşlısı, genci, çocuğu ve hatta hamilesi vardı. Bu rezil olay yüzünden Galatasaray'ın ceza aldığını da unutmamak lazım. Stat çevrelerinde bilinçsiz bir şekilde gaz kullanmaya ne zaman dur denilecek? Ya da şunu sormak lazım sadece stat çevrelerinde değil. Bilinçsiz bir şekilde gaz kullanılmasına ne zaman dur denilecek?

Böyle bir rezaletin Olimpiyat oylamaları gününde yaşandığını düşünsenize bir? Şu an en büyük sorunlarımızdan biri olan doping sorusuna bile adam akıllı bir cevap veremeyen temsil heyeti o gün gelişen bu olaya nasıl bir cevap verecekti? Verebilecek miydi? Sonra kalkıp "Olimpiyatları alamadık bir yerinize kına yakın!" tarzında mesajlar yazmak kolay nasıl olsa. 

Olimpiyatları istemek hakkımız, hakkınız ama önce biraz kendimize çeki düzen verelim. Pisliklerden arınalım, bırakın olimpik ruhu ya da kültürü biraz olsun spor kültürüne aşina olalım. Sonra Olimpiyatlar elbet gelir.