Prenditi cura di te*, Mancini!

30 Eylül akşamı Fatih Terim'den boşalan teknik direktörlük koltuğuna getirildiği açıklanan Roberto Mancini'nin bugün itibariyle takımdan ayrıldığı açıklandı. Dün gerçekleştirilen ve gelecek iki sezonun planlamasının konuşulduğu Ünal Aysal - Roberto Mancini birlikteliğinden böyle bir ayrılık çıkması, işin doğrusu hemen hemen herkesi ters köşeye yatırdı. Bir süredir medya üzerinden birbirine mesajlar gönderen ikilinin, Roberto Mancini'nin talebi üzerine ortak bir noktada anlaşması ve yolları ayırması Türkiye'de pek alışık olmadığımız bir ayrılık şekli. Ancak bu ayrılığın alt metnini, detayları iyi okumak gerekiyor. En azından gelecek adına..

Filmi biraz başa saralım. 30 Eylül günü göreve geldiğinde "Galatasaray'da yeni bir meydan okuma ve gelecek vaadeden takım yaratmak istiyorum" açıklamasında bulunan Roberto Mancini, her ne kadar ligin ilk 6 haftasında istediği sonuçları alamayan son iki sezonun şampiyonu ve Şampiyonlar Ligi çeyrek finalisti bir Galatasaray'ı teslim almış olsa da; Galatasaray'da başarı skalasının şampiyonluk olduğunu belirtmek gerekiyor. İtalyan teknik adam, hiç tanımadığı ve oldukça yabancı olduğu bir ortama girerken, gerek taraftarlar ve gerekse medyanın gazıyla bir anda gelirken düşündüklerinin tam tersini yaşamaya başladı. Mancini göreve gelirken muhtemelen ilk yılını takımı tanıma, ikinci yılını ise başarıya ulaşma olarak hedef belirlemişti ancak işler pek öyle olmadı. Süper Lig'de ezeli rakibinin 10 puan gerisinden gelip farkı 3e indiren İtalyan teknik adamın öğrencileri, aynı formunu sürdüremeyince yeniden puan farkı çift hanelere çıktı. Bu dönemde Şampiyonlar Ligi'nde ikinci tura yükselen ve bu turda da Chelsea karşısında ilk maçın ikinci yarısındaki 45 dakika dışında silik bir performans gösterirken, Galatasaray uzun bir aradan sonra Türkiye Kupası'nda mutlu sona ulaşıyordu. Süper Lig'de ezeli rakibinin 10 puan gerisinde, ikinci sırada bulunan Galatasaray bir dönem bu koltuğunun da sallantıya girmesiyle son 4 hafta kalitesini ortaya koydu ve adını Şampiyonlar Ligi'ne yazdırmayı başardı. Ligi ezeli rakibinin şampiyonluğunun arkasında ikinci bitiren Galatasaray'a asıl vurgun, devre arasında gerçekleştirilen harcamaların ardından sezon sonunda bütçede verilen -9milyon euro'luk açık oldu. UEFA'nın iki sezondur yürürlüğe sokmaya çalıştığı Finansal Fair-Play uygulamaları kapsamında ilk ceza alan takımlardan birisi olan Galatasaray, iki yıl boyunca bonservis + maaş giderlerinde toplam 90milyon euro harcayabilirdi. Takımdaki mevcut maaş bütçesinin kontrolü ve sabitlenmesi hiç kuşkusuz yaz transfer döneminde "takımı baştan aşağıya yenilemeye çalışan" İtalyan teknik adamın sonunu hazırladı. Ünal Aysal ile gerçekleştirilen görüşme de aslında yeni sezonun planlamasıydı..

Ünal Aysal ve Roberto Mancini bir süredir medya üzerinden "başarılı - başarısız" konusuyla karşı karşıya geldi. Mutlak başarıyı "şampiyonluk" olarak adlandıran Ünal Aysal'ın yeni sezon öncesinde Roberto Mancini ile bütçe ve hedefler doğrultusunda görüşme yapması son derece normal. Sonuç itibariyle transfer dönemi başladı ve artık bütçe doğrultusunda hareket etmek gerekiyor. Galatasaray'ın bu sezon transfer bütçesi 12 milyon euro + oyuncu satışından elde edilecek gelirlerin tamamı. Bu rakam ne kadar artar, ne kadar düşer orası muamma ancak UEFA tarafından verilen FFP cezası nedeniyle kontrol altında tutulması gereken bir finansal tablo var. Ancak bu tablonun yanı sıra, ciddi taleplerde bulunan ve A takıma doğrudan 5 takviye yapmayı isteyen (Astori, Rhodolfo/Balanta, Quagliarella, Gökhan Töre ve Olcan Adın) bir teknik adam var. Bütçelerin birbirine uymaması, planların birbirini tutmaması Galatasaray'da ayrılığı getiren ana etkenlerden birisi gibi görünüyor. Ancak dikkat çekilmesi gereken bir başka nokta da, Ünal Aysal'ın bir kaç gün önce GSTV'de yaptığı açıklamalarda ayrılık ihtimalleri üzerinde konuşmalar yapmasıydı. Mancini'nin sözleşmesinde 15 Haziran'a kadar madde bulunduğunu, hocayla bu tarihe kadar mutlaka görüşeceklerini, Lucescu ile olan diyalogları vs... Bir çok etkeni altalta koyduğunuzda, ayrılık resmi yaklaşık 15 gün önce (belki de sezon sonu?) çizilmişti.

Roberto Mancini'yi daha fazla speküle etmenin alemi yok. Kontratında yazan 9 milyon euroluk tazminat maddesinden vazgeçen, Galatasaray ile iyi ayrılan ve iyi olarak hatırlanacak bir isim olacağı kesin. Fenerbahçeli oyuncuların saha ortasında kağıt dolaştırması konusunda bile efendiliğini bozmayan, saha içi ve dışında son derece kaliteli bir insan olduğunu kanıtlayan, Galatasaray'ın başarısı için gerçekten çabalayan ve içimizden biri gibi davranan bir insan olduğu aşikar. Türkiye şartlarında Roberto Mancini'yi de "hoca değil zaten" diyerek uğurluyoruz. Tıpkı bundan önce Del Bosque, Tigana, Rijkaard, Aragones vb. örneklerinde olduğu gibi.. Aşı tutmadı. Bu durum her ne kadar klişeden öte olsa da, Mancini'nin ülkesi İtalya'dan alışık olduğu ortamın bir benzeri Türkiye'de yaşandı ancak yapmaya çalıştığı - çalıştıkları Galatasaray'ın hedefleri doğrultusunda uyuşmadı. Tutsaydı, farklı olur muydu? Elbette. Oynatmaya çalıştığı oyuna adapte olabilseydik veya takım reaksiyon gösterebilseydi, ikinci yarının ardından domine eden bir Galatasaray izleyebilirdik. Elbette hataları oldu. Galatasaray'ın başında yaklaşık 50 maça çıkarken, 45 kez farklı onbir denedi, 39 oyuncuya şans tanıdı. Bunu elbette eksi hanesine yazabiliriz, ancak Mancini'nin ciddi anlamda takımı tanımadığı su götürmez bir gerçekti ve tüm oyunculara şans vermek istedi. Ancak bu hamlesi başarılı olmadı. Sezon sonunda belki kendince yeni planları, hedefleri ve fikirleri vardı ancak Ünal Aysal ve ekibi buna imkan tanımadı. Galatasaray yeni sezonda mutlak şampiyon olmak zorunda, 4. yıldız psikolojik savaşı için ve anlaşılan Ünal Aysal uzun vadede başarıyı değil kısa vadede başarıyı hedefleyecek bir teknik direktör ile anlaşmak üzere. Mircea Lucescu olur belki bu isim, ne dersiniz?

*Kendine iyi bak.