Bağırmamız gereken bir mesele var..

Galatasaray dün gece evinde ağırladığı Konyaspor karşısında daha maçın başında geriye düşmesine rağmen sahadan 2-1'lik galibiyetle ayrılarak şampiyonluk yürüyüşünü sürdürdü. Geriye düştükten sonra rakip kaleyi adeta abluka altına alan takımımız mücadelenin 86.dakikasında öne geçmeyi başardı. Geriye düştükten sonra önce Maicon ile üst direğe, ardından da Bafetimbi Gomis ile penaltı noktasında rakip kaleciye takılan Galatasaray, ikinci yarıda Younes Belhanda ile bir kez daha direğe takılmaktan kurtulamamıştı. Dün gece alınan galibiyet kadar, maç sonrasında sosyal medyaya düşen bir fotoğraf dikkat çekti: Maç sırasında sürekli açık bulunan telefonlar ve takımını desteklemesi gerekirken sosyal medyada maç yayını yapan taraftar profili..

Malumunuz, takımımız hem kendi iç dinamiklerinde hem de dış mihraklarla uğraşa uğraşa şampiyonluk mücadelesi veriyor. Federasyonundan gözlemcisine, maçı yöneten hakeminden rakip takım oyuncusuna kadar bir çok rakibi varken bir de iç sahada takımını desteklemek yerine  başka şeylerle ilgilenen bir taraftar profili türedi. Daha önce tek tük mutlak vardı ancak son dönemde sosyal medyanın hayatımıza fazlasıyla girmesiyle bu taraftarların sayısı da bir hayli arttı. En büyük marifetleri, tribünden canlı yayın yapmak! Maçla, sahada olup - bitenle hiç bir alakası olmadan.. Sahada yaşanan aksiyonlara hiç bir reaksiyon göstermeden... Maçın keyfini yaşamadan ve en önemlisi takımını desteklemeden!

Maç boyu telefonuyla oynayan, sosyal medyada belirli mecralar üzerinde stadyumdan yayın yaparak takipçi kazanmaya çalışan, maçın neredeyse tamamını kayıt altına alıp atılan golü "Tribün Çekimi" diye paylaşan bu kitlenin saha içine etkisi ne derece yüksek olabilir tartışılır. Şampiyonluk yolunda iç sahada alınacak galibiyetin önemini ise sabaha kadar konuşuruz. 

Galibiyet için, hafta boyunca konuştuğumuz maçı kazanmak veya sezon sonunda şampiyonluk kutlamalarında doyasıya eğlenmek için takıma sahip çıkmak, oyun içinde yaşananlara reaksiyon göstermek, rakibi ve hakemi baskı altına almak, takım yorulduğunda onu ileriye itmek gerekir. Ancak bunu elinizde telefonla yapmanız mümkün değil. Takımın kazanması mı önemli, yoksa sizin sosyal medya hesabınızda 3-5 takipçi kazanmanız mı? Sorunun cevabı oldukça basit olsa gerek.. 

Sinan Gümüş dün gece galibiyeti getiren golü attığında tüm takımın tribüne doğru koşması sonucunda yukarıdaki görsel oluştu. Bir tane cep telefonu görüyor musunuz? Saf, masumane bir sevginin ve sevincin dışa vurumu.. Real Madrid karşısında Drogba skoru 3-1'e getiren golü attığında 2-3 sıra aşağıya inen kale arkası tribünleri hatırladınız mı? Copenhagen karşılaşmasında sağ kanatta Bruma ile başlayan ve Burak Yılmaz ile önde hücum pres yaparken tribünlerden çıkan ıslığı hatırlıyor musunuz? Makedon hakemin ilk yarı bittiğine dair çaldığı düdük duyulmamış, 20 saniye boyunca hakem düdük çalmak zorunda kalmıştı. 2009 yılında Ali Sami Yen'de oynanılan Bordeaux karşılaşmasında 10.saniyede kalemizde golü gördüğümüzde Kapalı'dan yükselen tezahüratı hatırlıyor musunuz? İşte o yükselen seslerin hiç birinde yazının manşetindeki görüntü yoktu. Maç boyunca takımını destekleyen, oyuna reaksiyon veren bir taraftar vardı. Şampiyonluk istiyorsak yine bu taraftar profiline ihtiyacımız var. Hep birlikte mücadele edecek, topa basacak, rakibe pres yapacak, takımıyla birlikte atağa kalkacak! Kısacası, son saniyeye kadar oyunun içinde olacak taraftara ihtiyacımız var. Sosyal medya hesabında canlı yayın yapanlara değil.. 

Beyler, an itibariyle bağırmamız gereken bir mesele var! Maçları kazanıp, Ali Sami Yen'de hep birlikte şampiyonluk kutladığımızda sosyal medya hesaplarınızdan yapın canlı yayını.. Eğlenceye, coşkuya tüm arkadaşlarınız katılsın. Ancak ricamızdır, maç sırasında şu telefonları kaldırın!