"Alpaslan Dikmen'i kaybettik.."

2008 yılında Eylül ayının 27'sinde bomba gibi bir haber düşmüştü. Gelen mesajlar, çağrılar, telefonlar.. Kara haber tez yayılır derler ya, çabucak ulaştı vefat haberi elimize. Susmuyordu telefonlar, her çalışında acı acı bağırıyordu sanki. Ne oluyoruz, nasıl olur, nasıl oldu sorularına cevap ararken epey koşuşturduk. Sonunda hiç unutmuyorum Galatasaray TV'de bayan spikerin anonsunu hatırlıyorum. "Alpaslan Dikmen'i kaybettik." Kabus gibiydi işin doğrusunu söylemek gerekirse.. Sonrasında hayat durdu, hatıralar canlandı, anılar hatırlandı. Alpaslan herkesin ağabeyiydi, büyüğünün de küçüğünün de ağabeyiydi. Sadece Galatasaray taraftarının değil, tüm taraftarların ağabeyiydi Alpaslan Dikmen. Vefatıyla sadece sarı-kırmızı renklere gönül verenleri değil, tüm renklere gönül verenleri derinden yaraladı. Kolay değildi bu ayrılığı kabullenmek, hiç kolay değildi. Tribünlere yıllarını veren, Galatasaray'ı yakından takip eden hemen hemen herkes tanırdı Alpaslan ağabeyi.. Ama çok, ama az mutlaka vardır onunla ilgili anısı.

Sadece sarı ve kırmızının değil, tüm renklerin saygı duyduğu bir isimdi. Beşiktaş'lısı da, Fenerbahçeli'si de ve diğer tüm takımların taraftar grupları da saygı duyardı. Sevilen, saygı duyulan bir ağabeydi Alpaslan Dikmen. Cenazesinde binleri, onbinleri, yüzbinleri bir araya getirdi. Renkler o gün kardeş oldu, o gün cümle aleme dostluk mesajı sergilediler. Alpaslan ağabeyin tek bir amacı, temennisi vardı. Tribünlerde küfür olmaması adına çok uğraş sarfetti, ama olmadı. Onun yaktığı meşaleyi binlerce Galatasaray'lı taşımaya devam edecek. Ona layık olmak kaydıyla..

Alpaslan ağabeyi kaybedeli tam 2 yıl oldu. Aramızdan ayrılalı iki yıl oldu. Onu sevenler, kardeşleri onun uğruna birşeyler yapabilmek adına iki yıldır Alpaslan Dikmen adını yaşatabilmek adına çabaladı durdu. Elbette yaptıklarımız Alpaslan Dikmen'i geri getirmeyecek, elbette onu tekrardan aramıza döndürmeyecek.. Ama keşke, keşke çıkıp şaka desen be ağabey? Olmaz mı? Ruhun şaad, mekanın cennet, toprağın bol olsun ağabey. Yetti bu ayrılık, hadi çık gel artık.