Şimdi söyle, nerdesin sen? Oldu mu bırakıp gitmen..

Alpaslan ağabeyin vefatının ardından oynanılan Konyaspor maçında tribünlerde tüm maç boyunca tek bir ses vardı. Alpaslan Dikmen'in cenazesinin ardından aynı gün Mecidiyeköy'de maç vardı. Aslında kimsenin maça gitmeye pek niyeti yoktu. En azından kendi adıma söyleyeyim, pek maça gitmek istemiyordum. Ama Alpaslan ağabey adına tezahürat yapacağımız, onun adını haykıracağımızı öğrenince yolda değiştirdim kararımı, döndüm mabedin yoluna.. Kolay değil, abi dediğin adamı 2 saat evvel toprağa gömüyorsun. Gözler kıpkırmızı, şişmiş. Bu halle birde maç mı çekilir diyorsun? Ardından Alpaslan ağabeyin adını duyunca karar değiştirip yol alıyorsun stadyuma, ne kadar konsantre olabilirsin ki maça?

Zaten o gün stadyuma gelenlerin yüzde 95'i cenazeden, mezarlıktan stada geçenlerdi. Herkesin duygusu, tepkisi bir. Ağızlardan dökülen cümleler, haykırılan duygular, dökülen gözyaşları da birdi haliyle.. O gün Sami Yen'de tek bir söz yankılandı.. Gözyaşlarıyla, hıçkırıklarla, şişmiş ve kızarmış gözerle.. Hep bir ağızdan söyleniyordu; "KEŞKE ÇIKIP ŞAKA DESEN, NE OLUR ALPASLAN DİKMEN !"