ST Süper Lig Panorama- Hafta 17

Bu hafta araya giriyoruz. Ligin ilk yarısını kapatırken, takımımız büyük bir başarıyla (!) 17 maçta puan hanesine 23 yazdırmayı başardı. 23 güzel sayıdır, spor tarihi için önemlidir, çok özel kişiler 23 sırt numarasıyla sahaya ve parkeye çıkmışlardır ve bu hafta son 10 dakika içerisinde gol atmış olmayaydık, bunu da arardık neticede, ama yine de 3 puanlık sistemde pek hoş gözükmüyor tabi. Bunun analizi yapıldı zaten blogumuzda, bir de arabesk yakalaşarak “kader” diye açıklayalım. Biz “Bana kaderimin oyunu mu bu?” söyleyelim Orhan Baba’dan, Sami Yen şimdinin ‘entel’ yönetmeni Mahsun Kırmızıgül’ün “Yıkılmadım, ayaktım, dertlerimle başbaşayım”ıyla yıkılayazışını reddetmeye çalışsın. Trabzon’a önerimse “dimpbidauri dampbidauri dimpbidauri dampbidauri” diye başlayan müthiş eğlenceli, zıplamalık şarkı Mohevis Kalo… Heeeeyy gidi mohevis kalo.

ZİRVEDE BOL GOL

Trabzon 83’ten sonraya sığdırdığı 3 golle en tepedeki rahatlığını sürdürdü, Bursa’ysa zavallı Gençlerbirliği’ni Ankara’da 5 kere santraya yollayarak farkı açtırmadı. İki maç da güzel futbollu, bol gollü, heyecanlı olduğundan bu haftanın en izlenilesi maçlarıydılar. Bakalım iki takım, bu formları ligin ikinci yarısında da sürdürebilecekler mi?

ALTTA KALMAMAK

Geçen sene Emre Çolak A takım’da oynadığı ilk maçta göz doldurmuş ve gol de atmıştı, şimdi de Anıl bunu yaptı, üstelik takımının tek golünü atarak küme düşmeme yarışında önemli bir üç puan kazandırdı. O kadar Baroşsuzluk çektiğimizde şans verilemez miydi alt yapıda son yıllarda başarılı olan forvetler Anıl ve partneri Cem’e merak etmiyor değilim. Çok futbolcu var 90 dakikaları boşuna boşuna ve boş boş oynayan, onların yerine bu gençler, onlar için de takım için de çok geç olmadan bir denenmeliydi sanki. Tabi bilmediğim bir şeyler olabilir, ahkam kesmek kolay, belki bu riski almak gerçekten zor. Yine de Emre Ç., Anıl, Cem Sultan ve belki dikkatimi çekmemiş diğerleri, Galatasaray’ın alt yapısının namını kurtarması için önemli yeni isimler. Anıl da, neden onlara güvenmemiz gerektiğini göstererek, hem iyi ataklar geliştirdi, iyi koşular yaptı ve iyi paslar attı, hem de güzel bir plaseyle ağları havalandırdı, takımına 3 puan kazandırdı. Bu nedenle haftanın adamı.

KÜVIL NİYIL ANIL

Tesadüf olabilir tabi, ama bence bir hikmet var bu “ıl”da… Haftanın güzeli, Anıl oldu. Güzel olduğu için tabi. Altyapıdan gelmesi, umut vermesi geleceğe dair, Kıvanç Tatlıtuğ’a benzemesi, ama ondan da güzel olması. Güzel. Kendisinin bu iyi başlangıcının devamını, uzun yıllar boyunca, takımda kalıcı ama saç baş yoldurmayıcı olmasını diliyorum. Kendi saçları da dökülmez inşallah.

ORADA NELER OLUYOR

Tahmin etmek istemiyorum. Topa elle müdahale yapmak üzere sanki Beşiktaş'ın 3 numarası, çok ayıp, voleybol oynamıyoruz burada. Gaziantepli 71 numara da yanlış bir yere zıplamış. Haftanın fotoğrafı.

BİR GOL İÇİN

Batuhan Karadeniz, Eskişehir-Kasımpaşa maçında, bir atak sırasında kasıtlı olarak onu marke eden rakibinin ayağına basmış, rakibi Merthan yere yığılmış ama maç devam etmiş, Batuhan da istifini bozmadan şutunu ve golünü atmış. Hakemler de sormamış bu Merthan niye yere düştü diye. Centilmenlik dışı bu hareketi de Batuhan’ın yanına kalmış. Ama biz onu kendimizce cezalandırıp haftanın çirkini seçiyoruz.

CANA RAKİBİ HANDAN EDERSİN

Bir Zeki Müren şarkısı. Kullanmayı hep istemiştim Cana'dan bahsedip de.

Lorik Cana’nın kırmızısının neden olduğunu anlayan varsa bana da anlatırsa çok mutlu olurum. Orada bir kargaşa var, ve Cana çok sert bir hamlede bulunmuş gibi de gözükmüyor, hatta bu gereksiz kavgada takım arkadaşının yardımına giden, umursayan, sorumluluk sahibi adamı oynuyor. Görülen o ki hakemin iki takımdan da birilerini atması gerekiyordu, günah keçisi bizden Cana oldu. Bu nedenle, kavgada kırmızı da haftanın anlamsızı.

Ligin ilk yarısı bitmiş olabilir, ama gelecek hafta yine buradayım. Devrenin çirkini, güzeli, forması, olayı, panoraması ile.