STSL | Tiyatro..

İstanbul’da, İstanbul’luların uzun yıllardır tanık olmadığı bir soğuk ve kar yağışı vardı bir haftadır. Maç günü geldiğinde de kar yağışı hız kesmediği gibi belki de artarak devam etti. Hava yaklaşık -3 dereceydi. Arena’nın alttan ısıtmalı çimleri gayet güzel görünüyordu ancak maç esnasında yağmaya devam eden kar zemini yine de oynanması daha zor bir hale getiriyordu. Tüm bunların dışında henüz hiç kimse sahada yaşanacak felaketin kar değil hakem felaketi olacağını bilmiyordu.

Galatasaray sağ bekte Ujfalusi, ortada Gökhan – Semih ikilisiyle, Sabri’nin yedek oturduğu bir defans kurgusuyla çıktı. Orta saha klasikti ancak yine tek forvetli sisteme dönülmüş, Elmander’le sahaya çıkılmıştı. Maç Galatasaray’ın baskısıyla başladı, mücadele eden, ısıran, gol arayan Galatasaray’dı. Hakem İlker Meral ise ilk dakikalardan itibaren Galatasaray’ın aleyhine yanlı kararlar vererek maça başladı, sinyaller yeni bir G.Antep maçını gösteriyor gibiydi. Kaptırılan bir top ve arkaya sarkan Eren’i yakalamakta ağır kalan Hakan Balta – Gökhan Zan ikilisiyle beklenmeyen bir gol yenmesi de moralleri negatife çevirmişti. Golde ofsayt olup olmadığı da tartışıldı ancak bu tartışma devede kulak kalacaktı.  Devamında yine bastıran ve gol arayan Galatasaray, verilmeyen faullerle, Selçuk’un çalınmayan penaltısıyla durdurulmaya çalışılıyordu. Nitekim ardı ardına kullandığı kornerlerden birinde yapılan orta Antalyaspor’lu Emrah’ın açık olan eline çarptı, İlker Meral bunu da devam ettirmeye kalktı! Ancak yan hakemin ısrarlı bayrağı sonucu penaltı kararını vermek zorunda kaldı… Bundan iki sezon önce bir Kasımpaşa maçında Ali Güneş’in kalecilik dersi verdiği pozisyonda yine penaltıyı çalmayan İlker Meral’di, bu kez neyse ki  yardımcı hakemin vicdanı baskın çıktı. Galatasaray beraberliği sağladı, devre de böyle bitti. Rezaletin ikinci perdesi ikinci devrede geliyordu.

İkinci yarıya aynı dizilimle başlayan Galatasaray oyunu hakimiyetinde tutarken özellikle Sabri ve Baros’un oyuna girmesiyle Antalya kalesini abluka altına aldı. Açıkça tek kale bir maç oynanıyor, Antalyaspor’lu futbolcular sürekli faullerle oyunu kesiyor, Melo’ya arkadan çift dalanlar, Selçuk’u kündeye getirenler ikinci sarıları bir türlü göremiyor, tiyatro oynanıyordu. Nitekim Sabri’nin bir ortasında Musa Nizam’ın topu eli ve bacağıyla kucaklamasını dahi göremediler. 72. Dakikaya gelindiğinde Baros artık kendisine yapılan faullere ve hakem kararlarına isyan etme noktasına geldi, sert bir üslup ve el-kol hareketleri ile İlker Meral’in üstüne yürüdü. Bu dakikaya kadar futbolcuları çıldırtan İlker Meral, Türkiye’de yaşadığımız, bildiğimiz onlarca örneğin aksine birden cesarete gelip Baros’a kırmızıyı çıkarttı. Bu aslında Galatasaray’ı durdurmak için beklediği fırsattı, bu fırsatı iyi değerlendirdi. Emre Belözoğlu’nun her maç hakemleri itip kakmasına kart bile göstermeyenler, Özer Hurmacı’nın Arena’da omuz attığı pozisyona devam diyenler, bu pozisyonda Baros’a direk kırmızı çıkartırken çok rahatlardı. Bu dakikadanitibaren bu kez, Beşiktaş’a karşı dokuz maçta bir puanı bile olmayan Mehmet Özdilek’in özellikle dolduruşa getirip maçın başından beri kasap havası oynayan oyuncuları gol için yüklenmeye başladılar ancak maç kitlendi, beraberlikle sona erdi. 2 puan daha kaybedilmiş oldu. Oynanan mücadeleci oyun ise umutların korunmasını sağladı.

Son istifalarla beraber kapı gibi iddianameyi unutturmuş ve bunca haksızlığın üzerini örtmüş gibi sevinenler, milyonlarca insanı kandırmaya çalışanlar, elbette bu beraberliğe de çok sevindi. Zira bu bir zihniyet meselesi. Şikecilere gereken cezalar, hak mahrumiyetleri elbette verilecek, adalet yerini er geç bulacak, ancak Türk Futbolu’nu düzeltmek için ceza vermek yetmiyor. Bu zihniyete ait saha içinde ya da dışında kim varsa, hepsi temizlenmedikçe tiyatro izlemeye devam edeceğiz.

Mehmet Ali Söylet / @malisoylet