Şerefli ikincilikler başarı mıdır?

2015 CEV Cup yarı finalisti, 2016 CEV Cup finalisti ve 2017 CEV Cup yarı finalisti.. Aslında bakıldığında Avrupa'da düzenli bir başarı gibi gözüküyor değil mi? Avrupa'nın iki numaralı kupasında da olsa sürekli ilk 4 arasına girmeyi başarmış Galatasaray kadın voleybol takımı. 2011-2012'de bir ikinciliği daha var hatta. Ama şampiyonluk mu? Hep ufak nüanslarla kaçtı... 

Galatasaray'ın en çok el üstünde tutulan branşlarından biridir kadın voleybol. Taraftarın ilgisi ve sahiplenmesi de özellikle son yıllarda inanılmaz bir seviyeye çıktı. Ülkede 2000'li yılların başında popülerliğini arttıran bu branşta Galatasaray da belli bir ölçüde yatırım yaptı ve son 6-7 senedir zirveye oynayan bir takım çıkartmaya çalıştı. Zirveye oynayabildi mi, ne yazık ki hayır. Futbol tabiriyle sürekli şerefli ikinciliklerle sevindi. Ligde sürekli 4. oldu; Play-Off'ta finali göremedi. Avrupa'da da yukarıda bahsettiğim CEV Cup dereceleri dışında Şampiyonlar Ligi'nde 4'lü finallere ev sahibi olduğu için katılıp 4. olduğu 2012-2013 senesi var. 

Çok büyük paraların harcanması gereken bir branş değil voleybol. Futbol hatta basketbolun yanında çok küçük meblağlara başarılı takımlar kurulabiliyor. Misal, bu seneki kadın takımımızın bütçesi Luis Pedro Cavanda'nın bonservis parasına eşit. Bir taraf sezon boyunca yattı, öteki taraf Avrupa'da finalin eşiğinden döndü. Finalin eşiğinden dönmesine rağmen eleştiriliyor hatta. Rakip bizden güçlü, daha çok para harcıyor. Voleybol gibi temasın olmadığı; mücadelenin fiziksel olmadığı bir branşta çok da önemli maddi güç, direk kaliteyi etkiliyor. Ama her şeye rağmen sürekli finalin, kupanın kıyısından dönen; ligde 4. olup Play-Off yarı finalinde elenen bir takım varsa, demek ki bir yerlerde hata var demektir. Galatasaray gibi bir kulüp bunu kabullenip kaderine razı olmamalı.

Şimdi bu hikayenin iki farklı nedeni olabilir, ya az yatırım yapılıyor ya da yatırım yanlış yere kullanılıyor. Benim görüşüm şu an ilk şık yönünde. Koskoca Galatasaray Spor Kulübü, kadın voleybol takımına ana sponsor bulamadı, bu kabul edilebilir bir olay değil. Böyle marka değerine sahip bir kulüpte doğru düzgün sponsor bulunamaması direk yönetimin hatası... Ekstra bir sponsor, şubeye aktarılacak 200-300 bin dolar, belki de takımın kalitesini 1-2 gömlek etkileyecek. Böyle bir branşta bu çok önemli bir done. 

Aslına bakarsak kadın voleybolda özellikle 2012-2015 arası çok iyi paralar da harcandı Massimo Barbolini zamanında. O ölçüde başarı geldi mi? Hayır.. Barbolini gönderildi; Ataman hoca geldi. Şubenin evladı, camianın içinden çıkmış. Bütçe daha az da olsa sorumluluktan kaçmadı. Görevi teslim aldı. Ama sonuçta yine elle tutulur bir başarı yok. Belli başarılar var ama Galatasaray gibi bir kulüp şerefli ikinciliklerle yetinemez...

Bir başka konu ise, bu takım başarıya ulaşamadığında sürekli "ama genç oyuncularla mücadele ediyor, altyapıdan oyuncu çıkartıyor" denildi. Doğrudur, belki de en iyi altyapı organizasyonumuz bu branşta. Ama dün oynanan CEV Cup yarı finalinde ilk 6'da kaç altyapı oyuncumuz vardı? Bir, o da pasörümüz Gamze Alikaya... Belki de altın sette yaptığı hatalarla maçı kaybetmemize sebep oldu Gamze. O yüzden bu bahanenin arkasına sığınmayı bir kenara bırakalım. Ütopik düşüncelerden uzaklaşalım. Galatasaray, hem kulüp geleneği hem de taraftar profili olarak hiç bir zaman yetiştirici bir kulüp olmadı. Yetiştirse bile sportif başarıyı her zaman yakaladı. Galatasaray yarışmacı bir kulüptür, yetiştirmeci değil..

Gerçeklerle yüzleşelim, bu branş doğal sınırlarına ulaştı ve ileriye geçemiyor. Ligde alınan dördüncülüklerin, Avrupa'da sürekli yarı finallerde elenmenin ötesine geçebilmeli bu takım. Bunun içinde maddi, manevi gerekli adımlar atılmalı. Yoksa hem orada çaba gösteren insanların hem de gönül veren taraftarın emeğine yazık olacak...