Birileri "SON TOPA KADAR" dedi...

Beko Basketbol Ligi final serisinde Fenerbahçe Ülker’i deplasmanda Josh SHIPP ın “son” saniyede attığı altın basketiyle 72-71 mağlup eden GALATASARAY CC seriyi, aksini düşünenlerin de aksine 3-2 ‘ye getirmeyi başararak, bu yolda “Ben de varım!” dedi.

İlk 2 maçı atlarsak, Abdi İpekçide kaybedilen 4. maçın tamamen iş kazası olduğunu düşünüyorum çünkü; Abdi İpekçi’de derbi ve henüz maç kaybetmeyen “Ben”, arkadaşlarımdan da aldığım enerjiyle totemime güveniyordum. Fakat; L beden “YENİLMEZ ARMADA” tişörtüm bünyeme ne kadar geniş geldiyse, Fenerbahçe Ülker’in karşısında GALATASARAY CC ‘un, Rancik ve en önemli silahı Preston Shumpert’sız mücadelesi-ki Haluk Yıldırım’ın da sakat olduğunu, iğneyle oynadığını düşünürsek- bir o kadar dar geldi..

Mücadelemizi maç sonuna kadar götürmeye çabalasak da, 3. Periyot’ un sonlarına doğru, artık savunmada dengelerin bozulduğunu, koordinasyonun sağlanamadığını, kuvvetin ve dayanıklılığın yetersiz kalmaya başladığını canlı olarak gözlemleme şansı buldum. Belki de uzun zamandır canlı maç izleme şansı yakalayamadığım için olsa gerek bu durumu daha da iyi fark edebildim. Gözümde canlanan pozisyonlardan biriydi Shipp’ in bire bir adam savunmasında tüm gücünün bittiği an..

3. maçta canla başla yapılan mücadelenin yorgunluğu 2 gün sonraki 4. maçta etkisini kesinlikle gösterdi ve elbette ki mağlubiyet kaçınılmaz oldu. Maç sonunda serinin 3-1’e gelmesinin kesinleşmesiyle hayal kırıklığı yaşayan taraftarlar salonu yavaş yavaş terk ederken, “yok artık, orada neler oluyor?” demekten kendimi alıkoyamadım.

Biz bekledik, bekledik çünkü; İNANDIK! Dakikalarca çıkmadık o salondan. 3-1 demek Fenerbahçe Ülker’ in şampiyon olması demek değildi. Bunun farkındaydık ve onlar bizi burada mağlup ettiyse, biz de onları Sinan Erdem’ de mağlup edebiliriz diye oyunculardan “Söz” almak istedik. Onları yeniden salona çağırdık, ısrarla ve hırsla… Çağrımıza cevap veren GALATASARAY CC oyuncularını yüreğimize basarak, Sinan Erdem’e doğru, “5. Maçı almaya” uğurladık..

Sonuç? Beklediğimizden de güzel oldu. Bu takım, bu inanmışlık, bu yüreğini sahaya koymak, terinin “son” damlasına kadar mücadele etmek ruhuyla devam ettiği sürece, galibiyetler zincirine elbet yeni halkalar eklemeyi başaracaktır..

Serinin 5. Maçına kaybedeceğimiz hiçbir şeyin olmadığını bilerek çok iyi başladığımızı düşünürsek, klasik 3. Periyot sendromu olumsuz performansımızın tamamen uzağında kalmayı başardık. Her periyot giderek sertleştirdiğimiz alan savunmasıyla, serbest atışlar dışında dakikalarca sayı yemedik.. Periyotlar arası değerlendirme yaptığımızda en kötü olması gereken 3. Periyodumuz çok sayı atamamış olsak da en az sayı yediğimiz periyot olma özelliğini gösterdi. 1. Periyot’u 24-19, 2. Periyot’u 17-22, 3. Periyot’u 12-15 ve 4. Periyot’u 18-16 şeklinde tamamlayarak, galibiyetimizin aslında ne kadar da “haklı” olduğunu göstermiş olduk.

Shipp’ in pota altında yalnız kalışları, Luksa’nın onu tam bir takım oyunu felsefesiyle görmesi, Tutku-Luksa iş birliği ve Luksa’nın inatçı oyunu, Ermal’ın yoktan var edişleri, 4. Maçın aksine fazlasıyla özen gösterilen savunma ve hücum ribaund’ları (29-34), havada uçan asist sayıları (9-19), maçın bize geleceğini gösteren en güzel pırıltılardı.

Basketbol’ da 1sn’nin ne kadar önemli olduğunu bir kez daha bu güzel final serisinde görerek, 3-2 ‘ye gelen galibiyet sevincini daha da büyük bir keyifle çıkartmış olduk.

Yeniden GALATASARAY CC takımını yürekten kutlayarak, takımımızı Abdi İpekçi’de karşılamak üzere Cuma gününü sabırsızlıkla beklemeye başladık.

Sevgili Josh Shipp, attığın o “son” sayı var ya o “son” sayı…

“SON” toptu o…

Not: Cuma günü maçın gidişatı, sonucu ne olursa olsun, Küfürsüz! Olaysız! Yabancı maddesiz! Bir maç olsun :))

Not 2: Herkes yanında SARI-La… balon getirsin… Durun! Durun! Şaka yapıyorum :)